نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

گروه سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی-واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران

چکیده

پیشینه و اهداف: زلزله­ه ای شدید، موجب بروز صدمات جانی و مالی زیادی می­شود که با امدادرسانی سریع و به موقع، می­ توان از بروز بسیاری حوادث پس از سانحه، جلوگیری کرد. یکی از مسائل مهم در این زمینه، تخصیص بهینه‌ی مصدومان به مراکز درمانی است و این مسئله، دارای ماهیتی پویا و پیچیده بوده و با روش ­های ساده، قابل حل نمی­باشد. به‌کارگیری سامانه‌ی اطلاعات مکانی (GIS) در کنار روش­های بهینه ­سازی و شبیه­ سازی، این امکان را فراهم می­کند که بتوان یک روش مناسب برای تخصیص بهینه‌ی مصدومان زلزله، به مراکز درمانی یافت. مسئله‌ی تخصیص مصدومان زلزله به مراکز درمانی، در دسته‌ی مسائل تخصیص ظرفیت دار قرار دارد، که در این نوع مسائل با افزایش تعداد نقاط تقاضا و مراکز خدماتی، پیچیدگی و حجم محاسبات مسئله، به صورت نمایی افزایش می­ یابد. بنابراین، در  بسیاری از مواقع، استفاده از  روش­ های جستجوی مستقیم و قطعی در حل این نوع مسائل،  کارایی ندارد و باید از روش­ های ابتکاری مناسب برای حل بهینه‌ی آن‌ها، بهره برد. از سویی دیگر، به دلیل آن‌که داده‌های مکانی، در مسئله‌ی تخصیص مصدومان زلزله به مراکز درمانی، نقش مهمی دارند، بنابراین، می توان با یکپارچه نمودن و ترکیب سامانه‌ی اطلاعات مکانی با روش­های بهینه ­سازی موجود در جهت حل بهتر و ساده ­تر آن، حرکت کرد.
روشها: در این تحقیق، فرض بر این است که در صورت وقوع زلزله، تعدادی از جمعیت ساکن در برخی از بلوک­های ساختمانی، مصدوم  شده و نیازمند کمک  خواهند بود که محل­های قرارگیری این جمعیت مصدوم، همان نقاط تقاضا است. بدین ترتیب، باید این مصدومان به مراکز درمانی فرستاده شوند که هر یک از آن‌ها، توانایی ارائه‌ی خدمات به تعداد مشخصی از این مصدومان را، دارا هستند. پارامتر بعدی، تعداد مراکز درمانی و ظرفیت آن‌ها برای ارائه‌ی خدمات درمانی می­باشد که در این تحقیق، ظرفیت مراکز درمانی کمتر از تعداد مصدومان، فرض شده است. در نهایت، با بهینه سازی تابع هدف، نسبتی از مصدومان در نقاط مختلف که باید توسط مراکز درمانی موجود و یا جدید، مورد پذیرش قرار گیرند، با استفاده از یک الگوریتم ژنتیک تو در تو، محاسبه می­شود. خروجی الگوریتم ژنتیک که مکان مراکز جدید را مشخص می­کند، با اطلاعات موجود که همان مکان مراکز موجود است، ترکیب شده و سپس به ‌عنوان پارامترهای ورودی الگوریتم جستجوی ممنوع هدایت شونده (SGTS)، برای تعیین بهترین تخصیص به‌کار می­رود.
یافتهها: جهت ارزیابی دقت الگوریتم ژنتیک و روش جستجوی ممنوع هدایت شونده، انحراف معیار، دقت و زمان پردازش، مورد ارزیابی قرار گرفته است که الگوریتم جستجوی ممنوع هدایت شونده در هر سه ارزیابی، عملکرد بهتری داشته است. نتایج، نشان می ­دهد که نسبت انحراف معیار روش پیشنهادی نسبت به الگوریتم ژنتیک  12/0 است و میانگین دقت روش جستجوی ممنوع هدایت شونده نسبت به الگوریتم ژنتیک، به‌طور میانگین 18% بهبود داشته است. همچنین، روش SGTS  7% ،سریع‌تر محاسبات را انجام داده است.
نتیجه‌گیری: با مقایسه‌ی مدت زمان حل بهینه‌ی مسئله‌ی تخصیص مصدومان زلزله به مراکز درمانی، می­توان نتیجه گرفت که روش جستجوی ممنوع هدایت شونده‌ی مکانی، در مدت زمان کمتری می­تواند به همگرایی برسد. بنابراین، ایجاد لیست انتخابی با استفاده از ساختار ارائه شده بر اساس تحلیل­های مکانی می­تواند در این زمینه، موثر باشد. روش جستجوی ممنوع هدایت شونده‌ی مکانی، دارای دقت بالاتری نسبت به روش ژنتیک  و همچنین، نتایج به‌دست آمده از روش جستجوی ممنوع هدایت­ شونده‌ی مکانی دارای استحکام بیشتری می­باشد. در حل مسائل مکان­یابی و تخصیص منابع، اگر هدف بهینه­سازی توامان هر دو مورد مکان­یابی و تخصیص باشد، الگوریتم­های ترکیبی برای حل بهینه‌ی توامان، توصیه می­شود. اگرچه این مطالعه، موفق به ارائه‌ی روش ترکیبی برای حل بهینه‌ی مسائل تخصیص ظرفیت­دار شده است، اما مطالعه در زمینه‌ی ترکیب روش­های فرا ابتکاری و مقایسه‌ی نتایج آن با روش پیشنهادی، توصیه می­ گردد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Comparison of Spatially Guided Tabu Search and Nested Genetic Algorithms for Solving the Capacitated Location-Allocation Problem in Emergency Situations

نویسنده [English]

  • H. Aghamohammadi

Department of GIS and Remote Sensing, Faculty of Natural Resources and Environment, Islamic Azad University-Science and Research Branch, Tehran, Iran

چکیده [English]

Background and Objectives: Severe earthquakes cause a lot of human and financial damage, which was prevented from occurring after the accident with quick and timely relief. One of the important problems in this field is the optimal allocation of injured to medical centers, and these problems have a dynamic and complex nature and cannot be solved by simple methods. The use of geographic information systems (GIS) along with optimization and simulation methods makes it possible to find a method for optimally allocating injured to medical centers. The problem of allocation of earthquake-related injured to medical centers is in the category of capacity allocation problems, and in this type of problems, with the increase in the number of demand points and service centers, the complexity and volume of the problem calculations increases exponentially, so in many cases, it is not It is possible to use direct and definite search methods in solving this type of problems, and appropriate innovative methods should be used to solve them optimally.On the other hand, because data plays an important role in allocating injured to medical centers, it is possible to move towards a better and simpler solution by integrating and combining the spatial information system with optimization methods.
Methods: In this study, it is assumed that in the event of an earthquake in a number of building blocks, a number of people living in them will be injured and need help, and the locations of this injured population are the demand points. In this way, these injured should be sent to medical centers, each of which has the ability to provide services to a certain number of these injured. The next parameter is the number of medical centers and their capacity to provide medical services. In this research, the capacity of medical centers is assumed to be less than the number of injured people. Finally, by optimizing the objective function, a ratio of injured people at different points that should be accepted by existing or new treatment centers is calculated using a nested genetic algorithm. The output of the genetic algorithm that determines the location of the new centers is combined with the existing information, which is the location of the existing centers, and then it is used as the input parameters of the spatially guided tabu search (SGTS) algorithm to determine the best allocation.
Findings: In order to assess the accuracy of the genetic algorithm and SGTS method, the standard deviation, accuracy, and processing time have been evaluated, which SGTS method has performed better in all three assessment. The results show that the standard deviation ratio of the proposed method compared to the genetic algorithm is 0.12, and the average accuracy of SGTS method has improved by 18% on average compared to the genetic algorithm. Also, the SGTS method performed calculations 7% faster.
Conclusion: By comparing the processing time to optimally solve the problem of earthquake-related injured allocation to medical centers, it can be concluded that SGTS method can reach convergence in a shorter period of time. Therefore, creating a selection list using the structure provided based on spatial analysis can be effective in this field. The SGTS method is more accurate than the genetic algorithm, and the results obtained from this method are robust. For solving the capacitated location-allocation problem, if the objective of optimization is locating and allocating, then combined algorithms are recommended for optimally solving both. Although this study has succeeded to propose a combination method for the optimal solution of the capacitated location-allocation problem, it is recommended to conduct the combination of meta-heuristic methods and compare the results with the proposed method.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Allocation
  • Earthquake-Related Injured
  • Genetic Algorithm
  • Geospatial Information System
  • Spatially Guided Tabu Search

COPYRIGHTS 
© 2023 The Author(s).  This is an open-access article distributed under the terms and conditions of the Creative Attribution-NonCommercial 4.0 International (CC BY-NC 4.0) (https://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/